Ciasteczka czekoladowe z chili (Ameryka Poludniowa)

Ciasteczka czekoladowe z chili

Jestem wielka milosniczka czekolady, wiedz gdy tylko zobaczylam przepis na ciasteczka czekoladowe z chili od razu postanowilam go wyprobowac, ciastka wyszly wysmienite, ale moze na poczatek troche historii laczenia czekolady z chili

Chili i czekolada to jedno z najstarszych połączeń smaków.
Dzisiaj w Europie wraca na nie moda, która rozpoczęła się już za czasów Majów. Ameryka Środkowa miała idealny klimat do hodowli kakaowca oraz chili. Były to dwie rośliny, na których w większości opierała się kuchnia Majów, a później Azteków. Chili do dzisiaj w Meksyku jest traktowane jako przyprawa narodowa. Meksykanie identyfikują się z nią i dodają do niemal wszystkiego.

Aztekowie upodobali sobie chili do tego stopnia, że na ich targach można było znaleźć aż 20 gatunków tej rośliny. Traktowali je na równi z seksem. W okrutnych uroczystościach na cześć krwawych bogów kapłani wymagali od wiernych abstynencji seksualnej oraz nie jedzenia papryczek chili.

Kakao było równie istotną rośliną w ich kuchni. Majowie wkładali kakao do specjalnych naczyń umieszczanych w grobach swoich bliskich. Ziarna kakaowca traktowane były na równi z pieniędzmi, często płacono nimi za pracę.
Podczas ceremonii zaślubin Majowie mieli zwyczaj dawania sobie wzajemnie przez parę młodą pięciu ziaren kakao. Pełniły one funkcję dzisiejszych obrączek.
Najpopularniejszym napojem był płyn przyrządzany z roztartych nasion kakao.

I tu zaczyna się romans czekolady z chili.

Aztekowie do kakaowego napoju dodawali najczęściej chili, zdarzało się, że oprócz tego dodawali jeszcze miód i kukurydzę. Taki napój prawdopodobnie nie smakowałby nam dzisiaj, tak samo jak nie smakował on pierwszym Hiszpanom, którzy dotarli do Ameryki Środkowej. Być może w ogóle by go nie spróbowali, gdyby Aztekowie nie opowiedzieli im o jego wspaniałym działaniu – uważano go za silny afrodyzjak. Potwierdzeniem tego było specjalne święto związane z uprawą kakaowca – świętego drzewa. Trwało ono trzynaście dni. Przez ten czas wszyscy zachowywali abstynencję seksualną, a czternastego dnia odbywała się orgia – oczywiście tuż przed nią wszyscy pili kakao z chili, które dodawało im nieziemskich sił.

Kiedy Krzysztof Kolumb przywiózł w XVI wieku kakao do Europy, stało się ono szybko popularne. Napój przyrządzano podobnie do tego znanego w kraju Azteków, ale chili zamieniano na anyż, pieprz albo cynamon i dodawano do niego cukru.
W tej zmodyfikowanej formie kakao podbiło podniebienia Europejczyków i jest znane do dziś.

To my – Europejczycy, rozdzieliliśmy dawno temu czekoladę od chili. Dzisiaj patrzymy na ten związek kręcąc nosem, coś nam tu nie pasuje...
Proponuję jednak choć raz wypróbować tego połączenia. Jest bardzo dużo przepisów z kuchni meksykańskiej na mięso z sosem czekoladowym i chili oraz na słynne azteckie kakao do picia.

Zrodlo: http://www.we-dwoje.pl/

Czekoladowe ciasteczka chili.

50g masła
100g mąki
40g cukru
1 żołtko
1/2 łyżeczki proszku do pieczenia, sody i mielonego cynamonu
1-2 łyżeczki mielonego chili
2 łyżki smietany(najlepiej 30%)

1 łyżeczka kakao

2 łyżeczki miodu lub syropu cukrowego

Polewa

50 g czekolady

1 łyżka masla

1 łyżka smietanki (najlepiej 30% ale gdy ktos nie ma moze byc mleko)

Wymieszac wszystkie skladniki w misce, zwinac w walek i odkrawac male porcje z ktorych formowac kulki wielkosci orzecha wloskiego, ukladac na blasze wylozonej pergaminem i lekko splaszczyc.
Piecz 8 - 10 minut, w 180 stopniach C, wyjmij z piekarnika, odłóż, aby ostygły.

Skladniki na polewe rozpuscic w kapieli wodnej lub mikrofalowce, wymieszac i polewa gotowa.Smarowac polewa wystudzone ciastka, je jeszcze dodatkowo sypie je zmielonym chili.

Smacznego.

Crème brûlée (Francja)

Crème brûlée to bez wątpienia najsłynniejszy francuski deser, znany oraz podawany w kawiarniach i restauracjach niemal na całym świecie. Ten smakołyk o lekkiej kremowej konsystencji przyrządzany jest z mleka (albo śmietany), żółtek i cukru. Niezwykły aromat zawdzięcza wanilii, skórce cytrynowej, cynamonowi. Crème brûlée zdobi się przed podaniem na stół karmelizowanym cukrem i serwuje w kokilkach z porcelitu. Pochodzenie deseru nie jest do końca ustalone. Po raz pierwszy opisany został w książce kucharskiej François Massialota w 1691 r.
Do tego słynnego deseru prawa przypisują sobie oprócz Francuzów również Hiszpanie: żartuje się, że toczą odwieczny spór o to, która nacja stworzyła przepis na ten słynny smakołyk. Nawet niewtajemniczeni w arkana cukiernictwa orientują się, że francuski crème brûlée niewiele różni się od hiszpańskiego crema catalana (czyli kremu katalońskiego).

Składniki:

• 500 ml śmietany kremówki

• 6 żółtek

• 1/3 szklanki białego cukru

• 5 łyżek brązowego cukru

• 1 laska wanilii

Wykonanie:
1. W rondelku powoli zagotowuję śmietankę z białym cukrem i wyłuskanymi ziarenkami z przeciętej wzdłuż laski wanilii. Gdy zacznie się gotować na brzegach, zdejmuję z ognia i lekko studzę.
2. Żółtka ubijam, ale nie do końca, nie na puszysto. Dolewam ciepłą śmietanę z cukrem, po łyżce, za każdym razem mieszając, jednocześnie starając się nie napowietrzać kremu. Ma on być gładki, sztywny i błyszczący a nie puszysty.
3. Napełniam foremki, wlewając krem przez sitko.
4. Wstawiam na 50 minut do piekarnika, nagrzanego do 100 stopni.(najlepiej postawic foremki na blaszce i nalac wody do ¾ wysokisci foremek z kremem)
5. Ostudzony krem schładzam w lodówce przez minimum 5 godzin.
6. Każdy krem posypuję 1 łyżką brązowego cukru i karmelizuję, aby cukier się rozpuścił i lekko zarumienił oraz utworzyła się charakterystyczna skorupka.

Zrodlo http://www.koneserzy.pl/,

przepis http://www.kwestiasmaku.com/

Tort Sachera (Austria)

Tort Sachera (Austria)

Moze na poczatek troszke historii. Było rok 1832. Książę Metternich rozkazał przygotować dla swoich gości coś wyjątkowego, deser o prawdziwie niebiańskim smaku. Cukiernicy bali się gniewu porywczego polityka i żaden z nich nie chciał podjąć się trudnego zadania. Prawie żaden. Tort upiekł szesnastoletni czeladnik Franz Sacher. Franz Sacher był młodszym kucharzem na dworze księcia Metternicha. W pośpiechu (gdy księciu nagle przyszła ochota na coś słodkiego), ze składników, które miał akurat pod ręką, opracował przepis, który zapewnił sobie poczesne miejsce na kulinarnym parnasie. Upiekł pyszne czekoladowe ciasto, a z braku czasu na dekorowanie po prostu oblał je czekoladą. Książęcy cukiernik z czasem dorobił się fortuny. Dzięki niej zbudował dwa hotele, w tym jeden w Wiedniu przy Philharmonikerstrasse, który po dziś dzień jest jednym z ważniejszych punktów na turystycznej mapie Wiednia. W hotelowej kawiarni warto się skusić na kawałek tortu Sachera, oczywiście z filiżanką tamtejszej kawy. Czekolada, która od wieków uznawana była za afrodyzjak, w przypadku tortu Sachera miała wręcz odwrotne działanie - sprowokowała kłótnię, jakiej świat nie widział.

Dwie firmy walczyły o prawa do najsłynniejszego wiedeńskiego wypieku. Tort utalentowanego cukiernika nie został opatentowany, a co gorsza, wnuk słynnego cukiernika po II wojnie światowej sprzedał prawa do tortu cukierni "Demel", firmie z tradycjami i z tytułem dostawcy na cesarski dwór. Demel zaczął wypiekać tort Sachera twierdząc, że tylko jego produkt jest oryginalny. Kiedy Sacher z powrotem podniósł się finansowo, wypowiedział wojnę cukierni Demel’a, wojnę, która trwała 25 lat. W efekcie sprzeczek, kłótni i procesu sądowego produkują go obie wiedeńskie firmy - hotel "Sacher" i "Demel". Sacher ma prawo do nazwy Original Sachertorte, a Demel - Echte (czyli prawdziwy) Sachertorte. Obecnie cukiernia Sachera wypieka ok. 360 tys. tortów rocznie. Wszystkie ciasta przygotowywane są ręcznie i pod specjalnym nadzorem cukierników. Sacher zatrudnia 57 mistrzów tego fachu. Jedna trzecia tortów trafia do hotelowej cukierni, jedna trzecia jest eksportowana w specjalnych drewnianych pudełkach do wszystkich krajów świata, a resztę można skonsumować w licznych wiedeńskich kawiarniach. Pierwotna receptura jest oczywiście przez obie firmy strzeżona jak złoto we Fort Knox, a więc wszystkie dostępne przepisy są jedynie mniej lub bardziej zbliżone do ideału. „Sacheropodobne” torty można zjeść wszędzie, nie tylko w Wiedniu, ale warto je porównać z oryginalnym (w hotelu Sacher)... albo prawdziwym (z cukierni Demel). Jednak najprościej jest go zrobić we własnym domu. Ważne, by w cieście znalazły się dwa podstawowe składniki: morelowa marmolada i gorzka czekolada. Poniżej odkrawamy rąbka tej słodkiej tajemnicy...

Sachertorte - Tort Sachera

Ciasto

150 g gorzkiej czekolady

150 g miękkiego masła

100 g cukru pudru

6 żółtek

6 białek

50 g cukru

150 g mąki

szczypta soli

dobrej jakości konfitura morelowa

Polewa czekoladowa

200 g dobrej, gorzkiej czekolady

200 g cukru

100 ml wody

Czekolady rozpuścić w kąpieli wodnej i utrzeć z masłem na puszystą masę. Dodawać stopniowo cukier puder i żółtka. Białka ubić z 50 g cukru na niezbyt sztywną pianę. Dodać mąkę, szczyptę soli i wymieszać razem z masą czekoladową. Tortownicę o średnicy 24 cm wysmarować masłem, posypać delikatnie mąką, włożyć do niej ciasto i piec przez 50-60 minut w nagrzanym do 180 st. C piekarniku. Tort po wyjęciu z piekarnika odstawić do całkowitego schłodzenia, następnie wyjąć go z formy. Konfiturę morelową podgrzać i posmarować nią tort. Odstawić w chłodne miejsce na kilka godzin. W kąpieli wodnej rozpuścić czekoladę i utrzeć razem z cukrem. Dodać wodę i gotować na małym ogniu, przez około 5 minut, stale mieszając, aż polewa zacznie gęstnieć. Rozprowadzić polewę szybko i równomiernie po całym torcie. Podawać z niesłodzoną bitą śmietaną i z jednym z rodzajów kawy po wiedeńsku.

Zrodlo: http://www.foody.pl/
Strona interetowa tortu: http://www.sacher.com/

Schwarzwälder Kirschtorte (Niemcy)

Pisanie bloga poprostu musialam zaczac od jednego z najlepszych tortow swiata, robilam go nieraz i zawsze wychodzil przepyszy. Na blogu zamieszczac bede przepisy na desery i ciasta z roznych stron swiata.

Schwarzwälder Kirschtorte(Niemcy)

Schwarzwälder Kirschtorte(Czarny Las) jest to tort smietankowy ktory od 1930 roku zwłaszcza w Niemczech jest najbardziej popularnym ciastem. Dzisiaj to klasyczne niemieckie ciasto jest znane na całym świecie. Główne składniki to wiśniówka, wiśnie, spod z przyprawionych czekoladowowych herbatnikow oraz bita śmietana.
Istnieją trzy alternatywne teorie pochodzenia nazwy: Po pierwsze, może czarny spod czekoladowy dal nazwe, ponieważ wygladem przypomina czarny las. Po drugie, składnik ciasta Kirschwasser(wisniowka) dal nazwe, zwłaszcza, ze jest produkowane w Czarnym Lesie. Możliwe jest również, że nazwa tortu pochodzi od znanego kobiecego kostiumu noszonego w Schwarzwaldzie: sukienka jest w kolorze czarnym, jak ciasto, biała bluzka jak krem.
Historia
Połączenie wisni, śmietany i wiśniówki w rzeczywistości było na początku znane, ale nie w formie ciasta, ale jako deser. Wisnie były serwowane ze śmietaną, czasami z dodatkiem wiśniówki. A ciasto łącząc czereśnie, herbatniki i śmietane (ale bez Kirschwasser) pochodzi prawdopodobnie z Niemczech. Dziś, Kanton Zug jest slawny na calym swiecie z produkcji Zuger Kirschtorte, ciasto z herbatnikow, nie zawierała dawniej wiśniówki. Wersja tortu z Kantonu Bazylea tez istnieje. Cukiernik Josef Keller twierdzi, że wynalazł tort Czarny Las w jego obecnej formie w 1915 roku w ówczesnj kawiarni Agner w Bad Godesberg. To twierdzenie, jednak nigdy nie zostało udowodnione.
Po raz pierwszy wspomniano o Torcie Czarny Las na piśmie w 1934 roku. W tym czasie tort byl znany zwłaszcza w Berlinie, jak również w innych niemieckich, austriackich i szwajcarskich miast. W 1949 roku zajmowal 13 miejsce na liście najbardziej znanych niemieckich ciasta.

Skladniki na ciasto:
250g cukru
300g mąki
2 łyżki kakao w proszku
7 jaj

Wypełnienie:
1,2 litra smietany najlepiej tej 30%
50g cukru
3 listki żelatyny
400g wiśni
1 / 4 l soku wiśniowego
50-100ml wiśniówki
Jaja i cukier wymieszać mikserem do bialosci (około 15 minut) Mąka, kakao w proszku ostrożnie polaczyc z utartymi jajkami. Piecu około 30 minut w 180 - 200 ° C, piec w okraglej formie.
Podzielic ciasto na 3 czesci. Dobrze schłodzona śmietane ubic z cukrem na sztywno. Jeśli ciasto serwowane jest w dzień w ktorym jest robione, nie trzeba dodawac nic do smietany. Jeśli później powinno sie do ubitej smietany dodac zelatyne rozpuszczona w cieplej wodzie.
Blaty ciasta nasaczyc sokiem wisniowym polaczonym z wisniowka, na pierwszy blat ciasta polozyc wisnie a nastepnie smietane i tak samo na drugi, trzeci blat ciasta posmarowac tylko smietana. Udekorowac tort wisniami.
Smacznego
Zrodlo: http://www.kirschtorte.de/, zdjecie http://www.flickr.com/